احساس  من  به  انتهای  افق  سر کشیده است .

یعنی که  حس  تلخ  به تمنا  کشیده است .

این  باور غلط  چه دور است  با تنم .

حیف از حضور  عشق  به تقلا  کشیده است .

می خواهی  آیا  که  باورکنم  تو را .

با  آن  همه  سبو  که شکستی  برابرم .

در  امتداد  حوصله آنقدر ماند ه ام

در اولین فواصل  پائیز  آخرم .