وای از وقتی که راهی باز نیست

وای از وقتی که راهی  باز نیست

 می کشد جان را به  تار و  ساز نیست

 وای از وقتی  که  لحنی مهربان

 تلخ  می  سازد  دهان و  جام نیست

 وای  از  هنگامه ای که  شخم را

 بر زمین  تن  کسی همراه  نیست

 می کشد  بر جویباری  خط اشک

 آه  پی در پی /   کویر  آرام  نیست.

دل  به آتش  برد و    تابیدن  گرفت

 در خورش  سر بند  قرص  ماه  نیست  

 ماه پیشانی  شما   / اینجا کجا؟

 بر سر چاهی  که دیوش  رام  نیست !