ای صبور لحظه های  سخت  تنگ

تکبه گاه  شانه های  رنج   سنگ  

میشود  یک بار   آغوش تو  را

درکشم در لحظه ی  دلتنگ / تنگ ؟

در فراموشی ترین  جای زمین

من بکاوم  تیشه و   فرهاد و زنگ

بیستون  را  من  ستونی  ساختم

در حضور عشق  من برتافتم ؟

مست و  می خوار و غزل  خوان  خاستم

این چنین  از  خانه بیرون  تاختم ؟

تار و پود  عشق تو  جان آفرید

من چگونه  با همه  درساختم ؟

اینک  این من /  توسن رهوار کو

باسلیمان  شدت شداد کو ؟

در بساط  عشق  هم  ملک صبا

می نشاند  بر سریر عشق/ ماه

   در  حریم آینه  بانو  نشست

آبگینه  را بدست  دیو  بست .

می رسد ایام دلخواه  زمین

دلپسند لحظه های  اولین

می رسد  یار  دل انگیز  خدا

بر تمام  اقتدارش آفرین .