و  بهار  در  طراوت  تبسم تو معنا  پیدا  می کند

آن هنگام که  مثل  نسیم  صدایم  می کنی 

و  چشمانت  که صمیمانه ترین  داستانی را  از تو می گویند  که از دیر باز  آشنای  حضور خلوت بودنی است  که به  شایسته ترین  کلام هستی  از تو  میگویند  و نسیم ربانی  که بر  گیسوان  نجابت  تو دستان  مبارک  تولد را  بوسه  می زند .

با من  بگو

به کدامین  قسم  تو را یاد کنم

به  قداست  عرش  یا آئینه مهتاب

یا  جام  بلورین آفتاب

تو ای  همه  تابندگی

روزت  مبارک