کدام جمعه  می آیی

کدام  شب

کدام  سال

کجا  تکیه  می دهی  به کدام  سمت  خانه ی  کعبه

چه ندایی به  کدام  سوی  چهار  سو 

بلند  آواز است

تمام خستگی  ات را

خدا خریدار  است

کجا ست  گرد  غبارت  

که  توتیا کنم  آن را

به  اشک   چشمانم

نه  من  نمی خواهم

حضور  پر ز گناه همیشه ی خود را

به  محضر  پاک   شما بیاویزم

ولی  شنیده ام  آخر

تو مهربان

غریب  نواز و  رحیمی

 تمام  راه  را  چه دویدم

ولی  فسانه  و افسون

که  گاه  بازی  غفلت

مرا  به  خود  خوانده  است .

تمام  راه  را  از نو

به سمت  سرازیر

چه ابلهانه رمیدم

دلم  ولی آقا

دوباره  درخشیده است

اجازه  می دهی  آ‍قا

که  گرد  از  قامت  خورشیدی ات

بگردانم .

و انتظار من

که انتظار جسوری است

می دانم

که من  کجا  و  تو و  قامت  پاکت

ولی  به  فاطمه ی  خوب  ومهربان

سوگند

ته  دلم  همیشه

تو  را 

 در  امتداد  چشمه ی خورشید

همیشه  تابان است