در  کارگاه   چشمهای تو می بافم  حریرخیالی  دور

بغل بغل گلهای  از جنس رودخانه ی نزدیک 

از جنس رایحه ی  آغوش  شیرین  کودکی

از جنس  پای سراسیمه   رقاصه های کولی وش  یلدا

و دامن  بلند   کوهستان رستاخیز

نوازندگان بهار و رهروان  زمستان

و  امتداد  سراسیمه  پای روندگان  کویر

مانند ستارگانی  که  هستند و نیستند

وقتی  تنفس  تو همراه   همیشگی اسبهایی است

که دویدن  و رمیدن  را  خوب  می دانند.

و نفس نفس  تاخت  می زنند  به سوی  هرچه  رهیدگی است

و اسارتی  را  که  وقیح  می دانند .

وکوپالی  که  هیچ زینی را  تجربه  نمی کند

و  چشمانی که   نجیب  اما  ناشکیب  می شوند

و  انتظاری

که  به  دلیل آن 

عادت  کرده ام .

پشت سر هر  معشوق

خداوند 

ایستاده است