مهتاب  من

برکه دلش تنگ  رفتن است

 گویا به استعاره ی تو اعتنا نمی کند 

 ماهی  دلش سخت   ترک می خورد و لی  

 برجای خود مانده  کماکان 

 با  این گمان که  این داستان   برکه است 

 بی رهنما ، هیچ مسافری ره به جایی نمی برد

ماهی  دلش  شکست

برکه کجا و موج  تلاطم و بی اختیار و ساحل پر شور

 امان ازنتیجه ی بی اعتنای سرد

 در دام  مانده  باشی  و در بند سادگی ؟ 

اینکه  زلال باشی وباز هم  یک بغل  دلواپسی ؟

این  همه تردید  ناگزیر

برکه  دلش شکست

 ای  موج  بی دلیل

بازی نده  مرا

     یا ماندگار  شو و در من طلوع کن 

یا  بی صدا و سرد

 بدون تقلا کنار من

 بی ارتکاب لحظه ی بودن

آرام  گیر

مانند یک صدف

یا عمق  برکه را  مانند  

 استعاره ی   دریا شنا کن