نگار دلکش  من  با   دلی  که  مغلوب  است

به حرمتی که  مقلب  قلوب  و محبوب  است

به  کهکشان  سماواتیان  حسد نبرم

دمی که  دربر من   کهکشان  مصلوب است 

به تارک  سر و  گیسوی تو قسم  خوردم

کجادلی  که  اسیر تونیست ؟  محبوب است

دلم   اسیر امارات  عشق آهویی است

که  چاره گر نکنی  سرزمین  مرعوب  است

به  خاک پای عزیزت که من قسم  خوردم

اسیر عشق  تو در بند خویش  مغلوب  است

وقت قضاوت بازهم نامهربان بودی؟

وقت قضاوت بازهم نامهربان بودی؟

ای آشنا / بادرد من  کی همزبان  بودی

اینجا و  درحصر عبور  ذهن مصلوبم

کی  معبر بی ادعای مهربان بودی ؟

دردی  که در  چشمان من جاری است سهم  من

این را تومیخواهی  / تویی که  در  قضاوت سر گران بودی

یک کهکشان  درابتدای عشق تو جاری است

اینجا  همان  جایی ست  که  حس  تو در آن جاری است

ای آفرینش ای تمام مستی  من

ای پادشاه سرزمین هستی  من

من دوستت دارم  خداوندا  تومی دانی

پنهان ترین  پیدایی  من را  تومی خوانی

انجاکه دستانت بروی شانه ی خوشید

آنجا  مجال آشکاری را تو  می دانی