سلام  خداوندا

سلام  صبح دمی

با حضور جنس  زمین

منم/  که خوانده شدم

بسمت خوبی  تو

و این  سلام  من است

سلام روحانی

سلام بر عرفه

سلام  بر  صفای تقلا

سلام  بر  مروه

سلام بر زمزم

سلام  بر مکه

سلام بر  کعبه

سلام بدور گردش خوبت

مرا بخوان  بخودت

ببین  چگونه  ام امروز /

تو اشتیاق  منی  

و این  جسارت  من

و دستهای تهی

و این دلی که نمانده

که  رفته  دور  کعبه  عشقی 

 که برنگشته  هنوز

دراشتیاق تو

من  ذره ذره

می میرم

ببین / خودت خواندی

و حس خوبی را

خودت  شناساندی

و دستهایی که

در اهتزاز  تواند

و  ذکر  خوبت  را

بدور حلقه  تسبیح

بنام  خوبانت

در فلک  به چرخ آرند

سلام  خداوندا

مشرق خیال تو  

دشنه  میزند  شبانه    خاطرمرا

همچو رهزنی  که  بسته بر نیام 

تیغ تیز  بر  هبوط خفته ی  خیال  

تاسحر به پاس مهربانی خجسته ات  

در رکاب آن   سروش خوب رستگاری ام

نازنین  به یاد  تو

من تمام  لحظه های  نا شکیب  را

یک دو گام مانده تا سحر

یک  نفس

می برم  به  خواب ناز  دلبر  ستاره ها

و سرزمین   تازه  می شود

مامن  خیال اسبهای  بالدار

و شاخدار

با حضور  جمعی از   فرشتگان

دست  مهربانی  نسیم

زلف بید را  شانه می زند

چه   شاعرانه می کشد  به رخ

ادعای  باد را

که  گستاخ  می وزد

و می زند  تشر

به  گیسوان  شب

و   دنباله ی  فرشته ی سهیل

کشیده   می شود 

به دامن

ستارگان   قصه ای  دراز 

و می کشد  ماه را  

بر   پیشانی   موجهای دور

پریشان و سهمگین 

ولی شتابشان  خم که می شود

  ساده  و صمیمی  سواحلند

  ای تصورات  بی بدیل  من

حوالی  خیال شرق من

با شرافتی  نظیر  عشق

دلپذیر و خواستنی

رستگار شوید

 مثل  موجهای  دور

بوقت  رستگاری افق

رستگار ترین  رستگار  شوید

یا علــــی

تو عشق  عالم مستی

به جان من   که نشستی

تمام میشوم آخر

مقابلی  که  نشستی

پیاله  ام  پر کن

به  آتشی که   نشستی

قسم به جام  سراسر  

فدای ساقی  هستی

دلم  گرفته  از این غم

و جز تو چاره ندارم

خدای من  تو بخوانم

که راه چاره ندارم

تو  با من  بی دل

گره گشایی  کن

و این  دل  تنها را

تو دلربایی کن

بخوان  به اعماقم

حکایتی دیرین

 بخوان  بسوی خودت

به  شیوه ای  شیرین

    یا علـــــــــــــــــِی

آقا حوالی  چشم قشنگت   مجال  هست

یا آنکه  یک قدم  برای من  بی دل  مجال هست

دل رابریده ام به  گواه قضای دوست

اینجا برای دلشدگانت   مقام  هست ؟

جانان من / بخاطر این   فاصله ؟ مگر

از من شکایتی   به  هوای  کنار  هست ؟

درد ی  که می کشم  به هوای  هوای تو

زهری  که  می چشم آخر  حلال  هست ؟

 من در  حصار  عشق تو در خود تنیده ام

پروانه  را  بجز  این   اقتدار  هست ؟

 یا علی

هوای چشم های  تو بیداد می کند  هر شب

و درد   التهاب تو  بیدار می کند هر شب

چه  بر من  بیچاره  تا  کنون رفته است

شتاب  خفته ی بیدار می کند  هر شب

سوار  قصه  ی دلچسب  کودکی هایم 

 بیا که خاطره  بیداد  می کند هر شب .

تاوان چشمهای تو میشد  فدای تو

آبی ترین  بهشت نگاه  بهاریم  

 من در  تمامی فصل نگاه تو

رنگین ترین رگه ی بی قراری ام 

 با تو  که می نشینم و  این دل که  می بری  

ای  نو بهار حسن تو در  کوهساریم

در احتجاج  فراز  کلام تو  

در اقتضای گمانی  که  راوی ام

ای خوب من   به هزار  ادعا  تو را

نشناختم هنوز   ولی  در تو جاری  ام

ای عشق  پاک زمین  لعبت  خدا

در حرمت  حریم  رهت  می گذاری ام ؟

نزدیک تر که نمی خوانی ام  بخود

باور کنم که بحال خودم  وا گذاری ام ؟

کو آن جسارتی  که هویدا کند مرا  

باشد که  در امارت خود  جا گذاری ام