می خواندت  کبوتر  بی بال و پر تو را

ای اوج آرزو

ای  ساده  صمیمی  آن  روزهای خوب

بامن بیا

ترانه ی میثاق  خواندنی است

تا اوج آسمانی و  آن  شادی  غریب

در غربت و شکوه

آن اشتیاق  تازه ی  همراه با  بهار

بوی  بنفشه ها

بر  تارک  نسیم

میعاد با تو  ای خوب مهربان

باور  بکن  که دیدنی ترین دیدنی است

باور  بکن  ای نگار دل آرای مهربان

این باور  مرا

که با یاس  همدم است

بتور  بکن  بهار  همیشه

پائیز رفتنی است

در فصل رویش  اندیشه  های  سبز

با کاروان  خاطره های  نگفتنی

من با تو بوده ام  گل من

 در  فصل  رویش  گلبرگ های سرخ

بوئیدن  گل  من

آن یاسهای  خوب

نزدیک  می شود

آیا  به  این  قسم

به حرمت  یاسهای  پاک و دلفریب

 با  این همه  فراق

با این همه  سکوت

 به خاطر  آن همه  یاد های  پاک

باز مرا  صبر می کنی ؟