دیرست  در انتظار  سحر گاه مانده ام

در  اشتیاق  سبز  و دشتهای  بی حصار

در  فصل  آفرینش  احساسهای  پاک

می خوانمت

بسیار تا ابد

ای نازنینن

بهار من

ای خواهر  زمین

پیشم بمان

من  باشم  و تو باشم وآن روزگار سبز

کو آن صدای  لطیف

کو آن تنفس شیرین 

کو اشتیاق  ماندن  دراوج آرمان

ای آرمان من

ای خواهر  صبا

ای آرمان  سبز

پیشم بمان

من باشم و تو باشی و آن  روزگار سبز

 مست از  نگاه دلکش تو

در اشتیاق  ماندن آن خاطرات خوب

هوشیار  می شوم

پیشم بمان

میثاقمان  که باز وعده داده ایم به  یکدگر

باور  بکن

تکرار آن  دیدنی ترین دیدنی  است .