دستی  بروی  صورت  دلتنگ  کشیده ای .

خلخال بر کویر   سراسر کشیده ای .

گیسوی  پر بهانه  ترین  را  تو  شانه ای

بر تاب موج ساحل زرین  کشیده  ای.

تاوان  گریه های  شبی تا سحر گهی

رنجی ملیح  برای  ستردن  کشیده ای .

وقتی که دغدغه  شیرین  ترین غم  است

نقشی حزین قرین  ملاحت  کشید ه ای .

جانان  آسمان و زمین  .  یار دلنشین

دستان بی دریغ بر سر باران  کشید ه ای .

گردن  فرو  نهاده  و سر خم . به  امر تو

دستور  تیغ  بر  دل یاران کشیده ای .