وخداکند  که  باز  هم بی دل  شوم

وقتی  که بی دل می شوم  آنوقت  

ترانه خوان  غزلهای  هرچه  دلتنگی است خواهم شد

و بخاطر ستاره ی  غریب  خماری که از من  دور است  می گریم 

که  چون   مدالی باشکوه  بر سینه ی  سپهر  روح انگیز / خود را چه دلفریب آویخته است  .

و دوباره  دلم  تنگ ماه پیشانی  های  زمین  خواهد شد که بی هیچ  شبچراغی   می آرامند و  تاریکی  خواب نرم و مخملی اش را  آشفته نمی سازد

زیرا می دانند  که کافی است  سربند  از پیشانی  بگشایند  تا  روشنایی  را  سلام کنند .

و ماه را سراسیمه  می خواهم  در میان  هاله  ی خویش که  پیله وری  زیرک  است  

که  میتابد  افسانه ی  تکاملی  را که

درآن

پروانه  ها  سرنوشتی  متفاوت دارند .

من  بی قرار  ماه می شوم 

وقتی  که  تنها  نشانی  از  خطی  هلالی  است

و  بی قرار  می شوم  وقتی  که  نمیدانم  حالا داسی در حال  درو  است  یا  گهواره ی خیال رفته ای است  که  هنوز برنگشته

و  بی خود می شوم از خویش  وقتی که  که  ماه    تمام  است و  دیگر  چیزی  برای  مکاشفه ی  بیدلان   نمانده است

و  تمامیت  ماه و  دوستی  با مهتاب  و  ....

حتی  اگر  سوالی  نماند  جذابیتی  وجود خواهد داشت

برای  آنانکه  در پی  جوابی هستند  که  سوال انها را  به سوال دیگری  تبدیل  کند .

و جدا میشوند از  گروهی   که سوال کردند  بدون  انکه  از   دستان  سخاوت  روشن تفسیری از  خورشید بخوانند .

و آنانکه  دنبال حقیقت  راه  می پویند  بدرستی که  حقیقت روزی   خود  را  در  حمایت  آفتاب   آشکار خواهد کرد

و انانند  که  آشکار  شدن  حقیقت  از جذابیت  آن  نمی کاهد .

وزندگی  می کنند  با  راستی  و  عشق می ورزند  به  نیکویی ها .

و من  دوباره  امید  وار می شوم   حتی وقتی  که  ماه  تمام  به  آغازین خود  می گراید /

زیرا می دانم  که بزودی  دوباره  تمام  خواهد شد /

ولی این تمام  شدن   معنای  سوال  من  است .

آنگاه  من  باز  به  جوابی  می رسم که  کائنات  به  فراموشی آن  توسط من  عادت  کرده  اند

و من  هربار  از  دست  یافتن  به آن  چنان دچار   شگفتی  می شوم  که انگار همین حالا   به آن دست  یافته ام

و 

کائنات  به من  عادت کرده اند .

وای که من

چقدر فراموشکار بوده ام

در  تمامی  تاریخ

و در تمامی  سلوک

از ابتدای  بودن 

تا  انتهای  رسیدن

 من   فراموش  می کنم  که

چقدر  دلم برای  خودم  

تنگ  می شود /

وقتی  که  از خودم 

فاصله  ای  می گیرم  به  اندازه  هبوط  آدم

چقدر دلم برای  خودم تنگ  است /