مولا علی به ولای  ولادتت  

دیوار  کعبه  ی   پیمان  بلند شد

روز غدیر  را  که  ز خاطر  ربوده است

 آغشته تر  ز خون  حقایق  بلند شد .

آهی کشید زمین چو ناله مولا  بلندشد

تاراج  و کفر به  قامت خارا  بلند   شد .

دردی  کشید  زمین بناچار  از این هبوط

باری  که دوش  تقلا بلند شد

ماهی دو نیمه  شده  گشته ارغوان

آن سرو  کزو  تبرک  دنیا  بلند شد

طفلک زمین  که  به دوشش  چه می کشد

تاوان  آز و  حساد بلند  شد

روز غدیر  را  که  ز خاطر  ربوده است

دستی که بر  اشاره  ی  ایمان بلند شد

خجلت کشید  تیغه ی  شمشیر ملجمه

دستان  استعاره ی  حاشا  بلند شد

رنجیده بود زمین چون بار امانتش

قربانی دوباره ی  شرمی  بلند شد .

مولا  من ی قسم به  فرق  شکافته

پایان روز واقعه  ات  سر  بلند شد.

این  من  که  مانده  ام / این  هم معاندت

در انتظار عدل تو  روزم  بلند شد .